مجموعۀ حاضر، برخی از مقالات و نیز سخنرانی‌های حضرت آیة الله اراکی (دامت برکاته) در زمینۀ موضوع رسالت و امامت از دیدگاه قرآن کریم است که در مقاطع مختلف در لندن ایراد شده است. معظم له با توجه به اهمیت رسالت و امامت در اندیشه سیاسی اسلام در این اثر سعی کرده است با استناد به آیات قرآن کریم اهمیت این جایگاه را اثبات کند. ایشان بیان می‌کند که هدف از بعث انبیاء‌ و تعیین امام از سوی خداوند برپایی عدل از طریق تشکیل حکومت است که این امر بعد از خاتم‌الانبیاء(ص) توسط اهل‌بیت؟عهم؟ ایشان که امامان بعد از ایشان هستند ادامه یافته است.

آنچه در این کتاب می‌خوانیم:

فصل اول در مورد رسالت و امامت در قرآن کریم است، معظم له در ابتدا به تعریف رسول و سپس به بیان ویژگی‌ها و جایگاه وی پرداخته است. رسول شخصی است که علاوه بر مقام تبلیغ احکام الهی و آداب ربانی، از قوۀ رهبری و امامت الهی نیز برخوردار است و ویژگی‌های رسالت او عبارت است از؛ الف: رسالت برپایی قسط و عدل؛ب: نیازمندی به قانون و قوۀ رهبری که انبیاء هر دو را دارا هستند؛ ج: داشتن مقام امامت که همان قوۀ رهبری برای دست‌یابی به اهداف عالیه می باشد، به آنان عطا شده است. و در نهایت رسولان به عنوان هادیان جامعۀ بشر معرفی شده‌اند که برای برپایی قسط و عدل جهت رسیدن به مقامات عالیه مبعوث گشته‌اند و از جایگاه امامت نیز برخوردار هستند.

فصل دوم اثر در باب اهداف رسالت انبیاء است. استاد معظم در ابتدا با طرح این پرسش که هدف اصلی رسالت نبی اکرم(ص) چه بوده است؟ در پاسخ این پرسش بیان می‌دارد که در ادبیات قرآنی در سه مرحله به این پرسش جواب داده شده است:

1. هدف از خلقت انسان، عبادت خدا است و این عبادت به معنای اطاعت کامل از اوست که به سعادت بشر منجر می‌شود.
2. هدف از بعثت انبیاء عبادت خدا و اقامۀ قسط و عدل و در نهایت برپایی حکومت الهی است.
3. بعد از بیان دو نکتۀ قبل به بیان جواب نهایی پرداخته و می‌گوید که علاوه بر اهدافی که برای انبیاء دیگر بیان شد نبی اکرم؟ص؟ هدف خاصی را دنبال می‌کرده است که عبارت باشد از معرفی و تبیین اسلام به عنوان تنها راه عبادت و اطاعت خداوند جهت رسیدن به سعادت و نیز ایجاد جامعۀ مسلم.

در فصل سوم نیز به بررسی ختم نبوت از دیدگاه قرآن و بیان آیاتی پرداخته می‌شود که ختم نبوت توسط نبی اکرم(ص) را بیان می‌کند.

فصل چهارم به واکاوی ریشه‌های نابسامانی جامعۀ اسلامی اختصاص دارد و بیان می‌دارد که علت اصلی نابسامانی‌ها در جامعۀ اسلامی انحراف و فساد دستگاه‌های حاکم در طول تاریخ جامعۀ اسلامی می‌باشد، و تنها راه برون رفت از این وضعیت، پیروی از آل الله و تن دادن به رهبری و فرمانروایی آنان است.

فصل پنجم در ارتباط با امامت و هویت اجتماعی مسلمین می‌باشد که ضمن تعریف هویت، به احساس انسان نسبت به استمرار حیات روانی خود اشاره دارد و بیان می‌شود که رهبری هر جامعه تبلوری از هویت هر جامعه است. همچنین حضرت آیة الله اراکی(دامت برکاته) هویت جامعۀ اسلامی را متوقف بر دو عنصر می داند، یکی تعهّد به آرمان‌های اسلامی و دیگری اطاعت از رهبری.

فصل ششم و هفتم در مورد موعودگرایی و انتظار است که نگارندۀ محترم با بیان این نکته که از دیدگاه کلامی و نقلی، موعودگرایی از امور مشترک بین تمام ادیان الهی است و در اسلام نیز در آیات و روایات واردۀ از شیعه و سنی به آن اشاره شده است، می‌افزاید: از نقطه نظر فلسفی و عقلی نیز جهان بر دو اصل عدل و حکمت شکل گرفته است. اصل حکمت اقتضا دارد که جامعه سرنوشت پاک و خوبی داشته باشد و برمبنای اصل عدل نیز همانگونه که آفرینش جهان باید بر اساس عدل تحقق یابد، زمینۀ برپایی عدل نیز باید فراهم باشد که ایجاد حکومت عدل توسط منجی موعود از مقدمات آن است. از منظر اجتماعی و نیز تاریخی، جوامع همیشه نیازمند و به دنبال برپایی حکومت سراسر عدل بوده‌اند.

در فصل هفتم، انتظار و مفهوم آن توضیح داده می‌شود. معظم له بیان می‌دارد که انتظار نباید صرفاً قلبی و درونی باشد بلکه در واقع و مقام عمل نیز باید منتظر موعود بود و این انتظار عملی و خارجی به معنای فراهم آوردن مقدمات تحقق آنچه مورد انتظار است، می‌باشد و به مقتضای آنچه از آیات و روایات به‌دست می‌آید این انتظار علاوه بر فرد باید در امّت و جامعه نیز بروز و ظهور داشته باشد. در نهایت مفهوم انتظار اجتماعی از دیگاه استاد معظم عبارت است از :

1. انسجام ملت حول محور رهبری نائب امام زمان(عج)؛
2. برقراری نظام اسلامی هماهنگ با اهداف امام زمان(عج)؛
3. به‌دست آوردن قدرت و امکانات لازم در همۀ زمینه‌ها.